عشق چیست ؟
جزآنکه زن همدمی باشدبرای مرد و مرد تکیه گاهی برای زن ؟
یعنی فهم و اجرای این نیم خط آنقدر سخت است که همه تنهایند ؟


جایی دیگر / گلی ترقی

هر چند خیلی با تاخیر اما واقعا این وظیفه رو بعهده ی خودم میدونستم که بیام و بنویسم که چقدر خوب بودید و چقدر کیفور شدیم .
انگار که وسط بازی " راز جنگل " تاس رو که ریختیم و جفت شیش که آوردیم یهو جادو شدیم و سر از جنگل های حومه ی آتن درآوردیم !
یه داستان با حال و یه داستان گویی باحال تر به واسطه ی بازیهای عالی و سرحال ، طراحی صحنه ی بی نظیر و خلاقانه ، طراحی لباس و گریم سنگین و زمانبر که نشان از توجه وافر به کار و قائل بودن ارزش برای مخاطب داره و همینطور طنز و کمدی شیرین و دلچسب مخصوص نیمه شب های تابستون :)
صاف و ساده و بدون پیچ و تاب فلسفی نشستیم یه قصه ی جذاب دیدیم ، راحت خندیدیم ، از بازی ها و صحنه پردازیها کیف کردیم و هیجان زده شدیم آخرشم که به خوبی و خوشی تموم شد رفت پی کارش البته نه برای فیلسترات ! :))))
اجرای خوش ریتم و تر و تمیز ، موسیقی میزون و پر ... دیدن ادامه » انرژی و کاملا همسو با کار .
فقط یکی دو نکته وجود داره که قبلا هم دوستان اشاره کردن
یکی اینکه شروع کار خیلی شروع جذابی نیست که رفته رفته اتمسفر نمایش برای تماشاچی ایجاد میشه
و یکی دیگه هم اینکه سفیدی یکنواخت صحنه برای من کمی آزار دهنده بود و باز هم به قول دوستان ایده استفاده از نور برای فضا سازی هر پرده ایده ی جالبیه که به طور کامل و اونطور که باید روی کار ننشسته ، احتمالا با پر رنگ تر کردن و ترکیب بیشتر نورهای رنگی این اتفاق خواهد افتاد اما شبی که من شاهد نمایش بودم رنگ ها خیلی یواش بودن !

و به قول آقای کارآمد که فرمودن نمیدونیم کار چقدر به متن اصلی وفادار بوده ولی اینطور به نظر میرسه که جناب شکسپیر هم علاقه به فضا نوردی داشتن و احتمالا چیزی میزدن :)))
خواستم از همینجا اعلام کنم موافقم آقا :))

اجباری ..
اضافه شدن چند تار موی سپید به مخمل گیسوان مادری با چشمانی منتظر
عمیق تر شدن پک های پدری به سیگار کنج لبش و فرو دادن مردانه ی تمام دل نگرانی های روزگار
پژمردن شکوفه های روی چهارقد مه رویِ مه لقایی ابرو کمان
سنگینی بار آسمان بر دوش جوانی رعنا و نو قدم روی برجک نگهبانی لانچر 5
نگاه خیره ی ماه بر پیکر عریان بیابان و صدای زوزه ی باد که میشود تنها مونس شبهای سرباز ...
" برای تمامی ثانیه هایی که سال میگذرند
برای تنهایی عظیم پست ها و برجک ها و لانچر ها
برای ارواح محصور پادگان ها ... "

یکصد و بیست دقیقه در اتاق بازرسی پادگان ارتش و حل معمای سه قتل توسط سرگرد شایگان
چیزی بیش از دو ساعت بازی بی وقفه و نفس گیر که تماشاگر رو روی صندلی میخکوب میکنه و باید کسی رو داشته باشید تا گاهی نفس کشیدن رو به شما یادآوری کنه !
در این مدت زمان ریتم اجرا به هیچ عنوان نمی افتد و علی رقم اینکه موضوع به شدت تلخ ، فرسایشی و اصطحکاکی است و درجه های سرگردی و آبروی پادگانی به حل آن بند است دچار رکود و رخوت نمیشود ..
چیزی که همیشه در نمایش های با مدت زمان طولانی توجه من رو به خودش جلب میکنه و بسیار مهم به نظرم میرسه .
متن خیلی خوب که با یک خط سیر منسجم از مبدا حرکت و نهایتا تماشاچی رو به مقصد میرسونه .
طراحی ... دیدن ادامه » صحنه و نور خیلی خوبی اتفاق افتاده اما در مورد لباس ها مخصوصا سرگرد شاید میشد وسواس بیشتری به خرج داد .
شخصیت ها و پرداختشون بسیار متناسب و کاملا هماهنگ با ماجرا ، بازیهایی بسیار خوب و مسلط و منحصر به فرد برای تمامی کاراکتر ها .
اما درباره نقش سلطان ، اینکه در ارتش زمان اعلیحضرت همایونی اونهم در اتاق بازرسی میتوانسته حضور داشته باشد یا خیر رو کمی درباره ش تردید دارم !
در صحنه ای که کار سرگرد اوج گرفت ، صدایی شروع به پخش شدن کرد که اتفاقا به دلهره و اضطراب لازم در اون صحنه به طور کاملا موثر کمک میکرد اما به طور مداوم و یکنواخت ادامه پیدا کرد به طوری که من حتی فکر کردم دستگاه های تهویه هستند که ممکنه دچار اختلال شده باشند !
با توجه به اینکه در بعضی مواقع باعث ایجاد عدم دریافت و واضح شنیده شدن دیالوگ ها میشد و البته بعد از فروکش کردن التهاب اون صحنه صدا قطع شد ، سوال من اینه که واقعا اون صدا چی بود ؟
هر شب پخش میشه ؟ اختلال بود ؟ یا چی ؟
نهایتا اینکه کار بسیار دوست داشتنی و شریفی بود برای من .
سپاس بی حد برای تمامی زحماتی که برای این اثر کشیده شده

+ آخر دنیا کجاست آقا ؟
- پست لانچرا قربان ..

تئاتر پیش زمینه خواه !
مثل صحبت به زبان زرگری بین دو نفر درباره ی موضوعی که تنها آنها اطلاع دارند در حضور نفر سوم !
با تئاتر مفهومی و اثری که وادار به مطالعه کند مشکلی ندارم ، قبلا هم دیدم و لذت بردم و آموختم اما به نظر میرسد این نمایش بیش از اینها میطلبد !
بازیهای قابل قبولی رو شاهدیم با طراحی صحنه و دکوری نه چندان جذاب ، اما متن به نظر من چالش اصلی ماجراست ، چرا که هنوز بعد از گذشت پنج روز هنوز حتی نمیدونم اگر بخوام مطالعه کنم چی رو باید مطالعه کنم !
گذشته از اینکه خیلی انگیزه ای هم براش ندارم !
البته دوستان به لولیتای ناباکوف اشاره کردند در کامنت ها اما در مجموع بنده تقریبا هیچ چیز از نمایش متوجه نشدم و تنها بازی بازیگران رو دیدم و یکسری دیالوگ شنیدم !
پیشنهاد میکنم اگر قرار هست درک یک اثر عمومیت نداشته باشد و تنها مختص قشر خاصی باشد یا به مطالعات ... دیدن ادامه » خاصی نیاز داشته باشد در برگه نمایش درج شود چه اشکالی دارد ؟
پ .ن
لغت لولیتا من رو به یاد عمل در واقع جنایی و وحشتناکی با همین عنوان میندازه که از طریق فضای دارک وب انجام میشه و در حقیقت سفارش داده میشه !

تاریخ شروع اجرا تغییر کرد ؟

به تیر غیب گرفتار آمده ای برات بر کف ..
شام تار از نیمه ی یوم آدینه ی صیف آغاز میشود ..
نفیر ساز کهنه ی غم بر میخیزد و بانگ جرس قافله ی عمر در گوش جان طنین می افکند و غبار از آینه ی آخرین می زداید ..
اسیر سلسله ی نفس ، ولد نا میمون حجله ی شَک ...
سرزمین تفتیده ی سکوت مغیلان می پروراند در خود از برای مسافر شب دیده ی غریب ..
صبح مَر باشد و غروب گس ..
شرابی تلخ میخواهم ..
راه زمین گم نموده ایم ، از راه آسمان چه می پرسی ؟

بازی هایی یک نفس و به غایت هماهنگ رو می بینیم ، اجرا گران تمام عیار آماده ، همه ساز بلد ، همه کار بلد
اکت به قدری جلوه گری میکند که یک تنه جور نیمی از تمام نمایش های سال را می کشد !
تمرین بی اندازه و بازیگر وقف کار به وضوح عیان است و استفاده ی حداکثری از تمام ظرفیت های وجودی صحنه گردانان به تحسین تان وا خواهد داشت .
خسته نباشید میگم خدمت همه ی گروه محترم اجرایی

دو نکته عرض کنم ، اگر میخواید به تماشای این اثر بنشینید حتما با سه گانه ی سوفوکل که در برگه ی کار درج شده آشنایی پیدا کنید البته در صورت عدم آشنایی تا مثل من به خاطر فقر معلومات در این باب انرژی چند برابری صرف درک محتوا نکنید !
و ... دیدن ادامه » دیگر اینکه ، یکی از شکنجه های سخت روحی وجسمی برای زندانیان این بوده که اونها رو در محفظه ای قرار میدادن که کوچکتر از ابعاد قد اونها باشه !
سالن محترم مولوی ، کسانی رو میشناسم که 210 دقیقه نمایش بدون آنتراکت رو روی صندلیهای فلان سالن که شبیه به جعبه ی میوه ست رو دوام آوردن ، اما باور بفرمایید نگه داشتن زاویه زانو ها در وضعیت 90 درجه برای مدت زمان این نمایش که چیزی بیش از 70 دقیقه ست کار بسیار ملال آور و وحشتناکیه !
لطفا یه فکری برای فواصل بین صندلیها بکنید عزیزان !

برای فرشته ی تاریخ
پروژه ی شکست انسان از خود ، بافته هایی با نام فلسفه پنبه شده و از هم گسیخته در برابر برتری جویی ، قدرت طلبی و استیلاخواهی انسان از ابتدای بدویت تا بشر مدرن هزاره ی سوم ..
از آتش افروزی اسکندر مقدونی تا تاخت و تاز چنگیز خان بر هر آنچه که بود ..
از رایش سوم هنر دوست و نخبه محور با آن سر سلسه ی هنرمندشان تا تکفیری های تهی مغز و نئاندرتال نوین ..
وجه مشترک تمامشان ، بوی خون مخالفین است که نشئه شان میکند و سکوت ابدی صدای نا موافقشان است که گوش نوازشان است ..
به بهانه ی ماجرای شب آخر زندگی و مرگ خودخواسته ی والتر بنیامین فیلسوف هم عصر فاشیسم در اوج قدرت آلمان نازی و به تصویر کشیدن سقوط انسان در آن دوران دهشتناک .
به راستی این فرشته ی تاریخ است که با آن چهره ی سگ سانش ، خیره نظاره مان میکند یا هیولای تاریخ است که ما را در کام خود فرو می برد و جز تاریکی برایمان به ارمغان نمی آورد ؟!
فرشته ی تاریخ با آن لبخند مضحک و تحقیر آمیزش میگوید مارکسیسم ، کمونیسم ، امپریالیسم ، فاشیسم و هر ایسم کوفتی دیگری که به قدرت برسد راه کاخ پادشاه از میان گورستان میگذرد !
جسد آیلان بر پیکره ی ساحل موءید این مدعاست !
از جواب طفره نروید آقای بنیامین ، اگر شما پیروز بودید چه می کردید ؟
و والتر فیلسوف از جواب می ماند !
اصلاح میکنم ، شکست مفتضحانه ی انسان از خود و مرگ دردناک روح سرگردان بشر در میان نسخ گوناگون فلسفی خود ساخته که بدل به باتلاقی مهیب شده است .
و اما " اصلا چرا اکنون و اینجا نمایشی درباره ی بنیامین " آقای رضایی راد ؟
جواب روشن است ، امید بسیار است اما نه برای ما !

فرشته ... دیدن ادامه » ی تاریخ تئاتری که باید دید و تئاتر آموخت
اصلا هیچ تصوری نداشتم که چطور ممکنه در سالنی مثل چهارسو بشه نمایشی سه ساعته اجرا برد که الان در نهایت شگفتی متوجه شدم و اینکه چطور میتوان سه ساعت بی وقفه بازی کرد و دیالوگ گفت بدون ذره ای خطای محاسباتی در زمانبندی حتی که حیرت زده ی میلاد رحیمی دیدم و فهمیدم !
پرده های مربوط به مناظرات و بازجویی های والتر توسط دکتر اتو رو بیشتر از سایر صحنه های این شاهکار دوست داشتم ، میلاد شجره یک افسر عالی رتبه ی آلمان نازی رو با همون تعصبات و دیسپلین و استایل بازی که نه از لا به لای صفحات مربوط به تاریخ جنگ جهانی بیرون کشیده و به تهران سالن چهارسوی تئاتر شهر آورده !
سایر بازی ها در اوج هماهنگی ، نور و موسیقی کاملا منطبق با اجرا .
ذهنم پریشان است برتی ، بیشتر نمیتونم بنویسم ...

این باشه مهر تاییدی بر اینکه تاریخ با کوچیکترین اتفاقات تغییر میکنه !
اینکه خیلی وقتا ممکنه طی یه حرکت کاملا برنامه ریزی نشده و ناگهانی بری دیدن یه کاری که کلا از لیست حذف بوده اما در کمال شگفتی خیلی راضی و خوشحال از سالن خارج بشی .
متن خیلی خوب که قطعات کل کار رو عین پازل تو دل هم جا داده ، طراحی و ترکیب صداها و موزیک رو خیلی دوست داشتم ، بازیهای هر دو بازیگر خیلی خوب و مسلط و دوستداشتنی با توجه به اینکه کل زمان کار تقریبا داره بین این دو نفر دیالوگ برقرار میشه اونم در پنج اپیزود . بازی نادر فلاح عالی و خانوم حجار علاوه بر بازی خیلی خوبشون واقعا نور امید رو نسبت به حضور چهره ها و بازیگران سینما بر صحنه تئاتر تو دل من روشن کرد !
دیالوگ های واقعا عمیق و به یاد موندنی و شوخی هایی با کلاس که تنها تغییر ذائقه ای ایجاد میکنه و ضربه ای به سیر ماجرا وارد نمیکنه ... دیدن ادامه » و مهم تر اینکه برای این کار از طنز مبادی آداب و مودبانه استفاده میشه .
همه چیز به اندازه و درست
واقعا دمتون گرم ، عالی بودید

من با نامم زندگی میکنم نه با قَدَّم ...

یکی از موارد مهمی که باعث جذابیت تئاتر برای من بوده همیشه ، زنده بودن اجرا بوده و این تکرار و تکرار یک متن و یک بازی در طول یک بازه زمانی هست که واقعا برام ارزشمنده ، نه اینکه بخوام هنر سینما رو که خودم هم بهش علاقه مندم زیر سوال ببرم اما فی الواقع از نظر من قابل مقایسه نیست .
از این جهت همیشه در هر اجرایی و با هر سبکی نکاتی وجود داشته که دوسش داشته باشم .
نقطه ی عطف این نمایش برای من دکور بسیار دوستداشتنی که واقعا درباره ش فکر شده و زحمت کشیده شده بود با رعایت جزئیات بسیار زیاد که کمتر دیده میشه در اجراهای مختلف و همینطور طراحی نور خیلی خوب و جذاب که برای تماشاگر کشش ایجاد میکرد و صد البته بازی عالی و خیره کننده میر سعید مولویان عزیز که از انگیزه های اصلیم برای دیدن نمایش بود البته ضمن ادای احترام به سایر بازیگران محترم کار که تمام انرژی خودشون رو ... دیدن ادامه » صرف اجرا کردن ، علاقه ی شخصی بنده به میر سعید عزیز کمی غالبه به منطقم :)
با جناب مرحوم ( علی الظاهر ) شپارد و نگاشته هاشون در غالب نمایشنامه آشنایی قبلی نداشتم و در این نمایش آشنا شدم . با متن ارتباط برقرار نکردم اما وسواسی که از آقای خطیبی دیدم نسبت به اجرای دکور و توضیحات فنی ایی که بعد از اجرا دادن فکر میکنم کار عینا و با کمترین میزان اختلاف به متن اصلی وفادار بوده .

و اما شخص آقای خطیبی ، که بعد از اجرا به همراه نازنینان تیوالی در معیت شون بودیم و چند ساعتی درباره اجرا و مسائلی دیگر گفتگو کردیم ، انقدر رفتار ایشون از همون دقایق ابتدایی صمیمی بود که من احساس کردم چند ساله با هم عصر ها بعد از اجرا میریم به بالکن کافه ایرانشهر و چایی میخوریم و گپ میزنیم !
کسی که از بین 200 ، 300 کامنت رد و بدل شده طی چند روز میدونست که میثم هنزکی که تا قبل از اون شب برای ایشون تنها یه اکانت بود گفته که قراره لباس چه رنگی بپوشه و بعد از اینکه یه رنگ دیگه پوشیدم ازم سوال کرد !!
این سطح از تعامل بین هنرمند و تماشاگر واقعا قابل ستایشه و یقینا به عمیق تر شدن و نزدیک تر شدن آثار تولیدی به خواست و نیاز جامعه خواهد انجامید .

اشکان خان خطیبی ، هنرمند مردمی رو تعریف کردید . سپاسگذارم

همیاری عزیز
لطفا در صورت امکان پوستر اصلی این نمایش رو علی رغم اینکه میدونم بلیط فروشیش در سایت های محترم دیگه انجام میشه ، ارائه بفرمایید .
مرجع ما برای پیگیری مسائل مربوط به اجراها تنها شمایید .
متشکرم

چند سال قبل یک مستند دیده بودم درباره ی زندگی سخت و پر فراز و نشیب جامعه ی مورد هدف این نمایش و بسیار متاثر شده بودم از تاملات و ناملایماتی که در زندگی به خاطر یک نقص ناخواسته ژنتیکی متحمل میشن و متاسفانه قسمت مهم و درد آور ماجرا عدم آگاهی خانواده ها و جامعه و همینطور عدم حمایت صحیح و کامل سازمان ها و نهاد های ذیربط هست که ضربه ی اصلی رو به این عزیزان وارد میکنه .
این تئاتر به بهترین شکل ممکن این ماجرا رو روایت میکنه و به قول خانم فصیح پور در چند کامنت قبل : کاش این نمایش رو همه اون ها که باید ببینند، می دیدند...
متن بسیار دقیق و منطبق با واقعیت و بازیهایی بی حد باور پذیر به طوری که از یک جایی به بعد داشتم فراموش میکردم که دارم بازی میبینم و احساس میکردم عینا افرادی با همون خصوصیات هستند که روبروم نشستن و دارن با خاطره های خودشون اشک میریزن ...
دو سال ... دیدن ادامه » قبل هم " مستند شلتر " نوشته خانوم ساناز بیان رو دیده بودم و مثل همین نمایش سالن رو حیرت زده و مبهوت ترک کردم ...
درود و خسته نباشید میگم به عوامل و خصوصا بازیگران کار که با تمام قوا روی صحنه حاظر شدن تا فریاد و زبان قشری خاص و مورد بی مهری قرار گرفته ای از جامعه باشند .

پوستر این کار همین خواهد بود ؟!

از مکافات عمل غافل مشو
گندم از گندم بروید ، جو ز جو !

راستش رو بخواید من ارتباط هیچ چیز با هیچ چیز رو متوجه نشدم که با توجه به اینکه تحصیلات دانشگاهی در زمینه تئاتر ندارم و هیچ ورکشاپی رو شرکت نکردم احتمالا ایراد از منه :)
بازی آقای برقعی رو خیلی دوست داشتم ، بازی بدن و نحوه ی ادای دیالوگ ها عالی بود
در کل به نظر میرسه این هفته هفته ی من نیست !
ولی واسه همه سوئیچ کردناتون مرسی :)

اگر یک فرصت به من داده میشد برای تغییر اسم این نمایش ، اسمش رو میگذاشتم " زن " !!
بنظرم محور و نقطه ی ثقل نمایش البته شاید بطور نا محسوس و غیر علنی ، نازلترین و دم دستی ترین نگرش به مفهوم " زن " بود !
آغاز ماجرا با تصمیم ناگهانی و بدون مقدمه و مجهول العلل به جدایی از طرف زنی که در شرایط ازدواج سفید و هم خانگی به سر می برد در پی عشقی جدید به مردی جوان تر و متمول و سودای سفر به سرزمینی دورتر و زیبا تر !
و در ادامه زنی که به نظر میرسد عاشق تمام مردان است و هر وقت فرصت دست بدهد عشق می ورزد و توانایی عجیبی به انتقال عشق به غیر را در لحظه داراست در کنار سایر هنرهایی که عنوان میدارد و از نوعی هرزگی لحظه ای و مداوم لذت میبرد !
و مردی که هر وقت دلش بخواهد عاشق زنان میشود ، صبح در دفتر پست یا جایی شبیه به آن و عصر در آپارتمان اجاره ای و در حضور هم خانه سابق ... دیدن ادامه » آن زن !!
روایت ایرانیزه شده ای از بی بند و باری به سبک فرانسوی که حتی سقوط افراد از روی تراس هم به نجات آن نمی انجامد !
روابطی سطحی از انسان هایی سطحی که تنها بار لغوی آن را یدک میکشند و در نهایت مجهول بزرگ ماجرا در هویت یعنی همان " تراس "
کار از نیمه به بعد تلاش خودرویی مدل پایین که اتفاقا وزن بالایی رو تحمل میکنه به لحاظ سرنشین برای عبور از شیب 40 درجه تا به سطح رسیدن رو به ذهن تداعی میکنه و میشه صدای نفس هاش رو شنید !
دکور معمولی و فاقد جذابیتی خاص ، بازی ها روان و نرمال و البته فاقد ویژگی قابل دفاع و طراحی نور بسیار معمولی .
البته از حضور پر انرژی و بازی مسلط سرکار خانم سپاه منصور نباید گذشت .
در مجموع کاری معمولی رو شاهد بودم که با نام مسعود خان کرامتی و توقعم از ایشان فاصله داشت .
نقطه عطف این کار ملاقات با نازنینان تیوالی بود که بعد از پایان اجرا رخ داد و خاطره ای استثنایی رو رقم زد که جا داره از زحمات همه ی عزیزان تشکر کنم .
پ . ن
ضمن احترام به تمام بانوانی که این نوشته رو میخونن و نمی خونن، امیدوارم تونسته باشم مقصودم رو از برداشتم نسبت به مفهومی از " زن " که در این نمایش بهش پرداخته شده بود رو به درستی عنوان کنم .
این نمایش من رو یاد نمایش " شکار مرغابی " انداخت که سال 95 در همین سالن اجرا میرفت علی رقم تفاوت هایی که به لحاظ فضا و داستان داشت !

" تابستان " رو رفتیم ، " زمستان " رو نریم ؟!
زشته اصلا

حول حالنا الی احسنِ الحال ِ احسن الحال که حالا نه ( چون اون یه چیزیه که به اندازه ی سن مون دستمون زیر چونه مون بوده سر سفره هفت سین که دیگه امسال بشه ! )
ولی انصافا روشنمون کردید بابا !
اول از همه بگم به عوامل سازنده ی این کار حسودیم شد ، آدم باید خیلی روحش لطیف باشه همچین کاری بسازه .
چقدر همه چی عالی بود چقدر لطیف ، چقدر خوشمزه ، چقدر خوشگل خودشو تو بغل آدم جا میداد ، چقدر لبخندایی که میشوند رو صورت آدم واقعی بود . کیف کردیم آقا کیف کردیم .
کاش بچگیمون بودید شما ، کاش بچه میشدیم باز
خیلی خوشحالم که این نمایش رو دیدم و مطمئنا پیگیر گروهتون خواهم بود و امیدوارم زود به زود کارهای جدید بسازید و قصه های جدید تعریف کنید برامون .

پ . ن : خیلی ممنونم از حمایت های معنوی علی جان عبدالهی که مثل یه مربی کار کشته از کنار گود تیوال کُچَم کرد و باعث شد در واپسین لحظات ... دیدن ادامه » راهی بشم و اجرای پایانی رو از دست ندم ، البته که امیدوارم تمدید بشه .

پ . ن . پ . ن : اون خانوم ردیف دوم اگه هی با موبایلشون از اجرا عکس نمی گرفتن بهتر بود و به صواب نزدیک تر ولی عیب نداره چون کیفور بودیم فدای سر سیمین خانوم :)