الان ما و شما دیگه دقیقا تو یک جبهه ایم جناب خطیبی و چقدر دردناکه که دیگه هیچ چیز جایگاه خودشو داره و ارزشهای فرهنگی همگی بی ارزش شدن:(
واقعا به کجا داریم میریم؟

در ادامه متن زیبای آقا محمد جواد . :شاید تصمیم دیگری گرفت ...
خدا از همون اول تصمیم درستی گرفت .به همه ما اجازه حیات داد که به هم محبت کنیم از همدیگه درس بگیرم زندگی کنیم و زندگی کنیم. و مهم تر از همه حال همو خوب کنیم .
خدا تصممیش این بود اما این وسط ما طور دیگه ای عمل کردیم .
کسایی هستن که نه برای خودشون که برای مایی که تو این آشوب جامعه یه ساعت نیاز به حال خوب داریم بدون هیچ دریغی و هیچ چشم داشتی از جانشون بر صحنه مایه میذارن تا قدری ما رو از دنیای پر از خشم و بی رحمی بیرون بیارن ولی به قول آقای خطیبی همون تماشاگر نماها فقط برای یه لحظه خندیدن حاضرن دلشونو بشکونن و خستگی رو به تنشون بذارن با اینکه میتونن فقط یا یه کار که اونم هیچ کاری نکردن و سکوته بهشون احترام بذارن :(((
.میدونم تیوال جای حرفای خوبه و با هم لذت بردن از این هنر بینظیر اما آقای خطیبی من خبر بدتری دارم این پروژه بی فرهنگی از تئاتر گذشته حالا به سطح شهرمون و جامعمون رسیده .حالا دیکه خیلیا هستن که دلیل اصلی بودنشون تو این دنیا رو یادشون رفته به راحتی آرامش رو از همدیگه میگیرن و تنها بهانشون برای این همه بی فرهنگی ، بی رحمی و....اینه که حالا مگه کی با این کار دردش میگیره .بیخیال بابا دنیا دوروزه تا میتونی باید حالشو ببری یا اینکه حالا اگه من این کارو نکنم مگه کس دیگه ای نیست بدترشو بکنه!!!!!!!؟
بله حتی حاضر نیستن بهشون تذکر بدی و بشنون . تا میبینن داری حرف درست رو میزنی سریع شروع میکنن به داد و هوار کردن که یعنی هرکی داد میزنه حق باهاشه...
فقط یه مثال ساده میزنم و بعد این همه پرحرفی رو تمومش میکنم ..
توی این شهر هزارها آدم هستن که ساعت چهار صبح شایدم زودتر دارن جای دست از این دسته آدما رو پاک میکنن تا ما فرداش که رفتیم توی خیابون آسایش داشته باشیم و از تمیزی شهرمون لذت ببریم اما در طول روز ده ها برابر اون هزاران نفر زحمتکش ، دوباره زباله هاشونو توی خیابون ول میکنن و دوباره شب .. و ... این داستان هر روز ادامه داره . حالا من و دوستان با یکی از این انسان نماها روبرو شدیم و نمیدونم کار درستی کردیم یا نه ولی تذکر دادیم و فقط با احترام خواهش کردیم که لطفا پوست تخمه هاتونو نریزین تو خیابون(یه همچین جمله ای ) و اونا فقط شروع کردند به خندیدن و بعد شیشه پشت رو هم پایین دادن و این بار کسایی هم که پشت نشسته بودنم ادامه دادن . بعلهههههه .اونقدر ناامید شدم و حالم بد بود از اون اتفاق که از اون به بعد میترسم که به کسی چیزی بگم و کار از خنده بگذره و بد تر هم بشه .
دلیلم از این همه پرحرفی شاید حتی بی ربط به موضوع مطرح شده این بود که ..
آقای ... دیدن ادامه » خطیبی خودتونو اذیت نکنین با تذکر دادن و عصبی کردن خودتون اونها نه تنها قبول نمیکنن که بدتر میکنن..
این آدما کم نیستن در سالن های سینما پایشان را به صندلی میکوبند در تئاتر مزه میپرانند در شهر ......... همدیگر را می آزارند و ذره ای نمیترسند از خدایی که مخلوق هایش را دوست دارد و ..این قصه سر دراز دارد .
عذر منو بخاطر این دل پر بپذرین و ببخشید منو بابت طولانی شدن متن

جمله ی آخرتون عالی بود جناب خطیبی !