استادیار پژوهشکده زبان شناسی، متون و کتیبه های پژوهشگاه با اشاره به جایگاه ویژه زنان در امپراتوری هخامنشی، گفت: بانوانی که در تخت جمشید کار می کردند پس از فرزند دار شدن پاداش می گرفتند.

«مریم دارا» با بیان اینکه الواح هخامنشی حقایق جزئیات تاریخ این امپراتوری را حتی درباره زنان بازگو می کنند تصریح کرد: مادرانی که در تخت جمشید کار می کردند پس از فرزند دار شدن پاداش می گرفتند و زنان نقش مهمی در اقتصاد این دوران داشتند.

وی گفت: الواح به دست آمده در باروی تخت جمشید و خزانه آن الواح هخامنشی؛ به زبان و خط عیلامی هخامنشی، فارسی باستان، آرامی و حتی فریجی نوشته شده اند که با وجود کوچک بودن اندازه، اطلاعات بسیار ارزشمندی ارائه می کنند.
وی افزود: این اطلاعات از آن روی اهمیت دارند که بر خلاف کتیبه های شاهی هخامنشی که در آنها از ساتراپی ها و پیروزی های شاهان خبر داریم در این الواح از زندگی روزمره کارکنان تخت جمشید و مسایل مالی و اداری امپراتوری مطلع می شویم.
این زبان شناس تصریح کرد: همچنین بر خلاف کتیبه های شاهی که در آنها بزرگنمایی برای پیروز جلوه دادن شاهان نوشته می شد این الواح حقایق جزئیات تاریخ امپراتوری را حتی درباره زنان بازگو می کنند.
دارا با بیان اینکه بیشتر این الواح به صورت تکه تکه یا خردشده به دست آمده اند اما شکل این الواح متنوع و متناسب با محتوای کتیبه آنها است گفت: بیشتر این الواح زبانی شکل و کمتر به صورت تخت هستند و الواح تخت بزرگ ترشامل روزنامه یا گزارش پرداخت ها در یک شهر یا محل هستند.
او بیان کرد: برچسب ها دارای متن کوتاه و مخروطی شکل بودند و به کالاها متصل می شدند و نامه ها نیزگاه پی نوشت داشتند که مشخص می کرد نویسنده، برنده و دریافت کننده نامه کیست و کتیبه آنها نیز عمدتاً در همه وجه ها و حتی کناره ها نیز نوشته می شدند.
استادیار پژوهشکده زبان شناسی، متون و کتیبه ها اظهار داشت: گزارش پرداخت، جیره یا دستمزد، پاداش، مجوز سفر، دستمزد، گزارش سفر کارمندان مسافر، نامه، امور مرتبط با جشن ها، صورتحساب، قیمت، حکم و ابلاغ، رسید نقل وانتقال و اسکان، صورت اجناس انبارشده، رسید مالیات و امور اجتماعی و زندگی روزمره موضوعات و اموری هستند که در الواح تخت جمشید به چشم می خورند.

وی اضافه کرد: اطلاعات فراوانی درباره جزئیات تاریخ هخامنشی ارائه می کنند، همچنین در الواح خرانه آورده شده که این دستمزد گاه به شکل نقره پرداخت می شد.
به گفته او، در باروی تخت جمشید بیشتر الواح شامل دستمزد و جیره، اسناد اداری و مالی، مالیات، انبار کردن اجناس، حمل و نقل و پرداخت ها می شوند و در واقع با مطالعه آنها مشخص می گردد که چه کسی با چه سمتی به چه دلیل به چه میزان از چه جنسی جیره یا دستمزد دریافت می کرده است.
دارا با بیان اینکه کالاهایی که به شکل دستمزد یا پاداش پرداخت می شدند شامل مواد خام، غله (گندم و جو)، انواع میوه، روغن، آرد، نان یا حیوانات اهلی همچون گاو و گوسفند بودند گفت: این پرداخت ها روزانه، ماهیانه یا سالیانه پرداخت می شد.
او تصریح کرد: حتی مادرانی که در تخت جمشید کار می کردند پس ازفرزند دار شدن پاداش می گرفتند که این پاداش به نسبت جنسیت پسر یا دختر متفاوت بود.

به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، این زبان شناس با اشاره به اینکه الواح هخامنشی در محوطه های دیگر مانند بلخ و بین النهرین نیز به دست آمده اند گفت: موضوعات متنوعی در الواح هخامنشی محوطه های عراق (بین النهرین باستان) ذکر شده که عمدتاً به اکدی نوشته شده است.
به گفته وی، در بابل الواح شامل قرارداد خرید و فروش زمین و خانه، نامه، سفته، وام، اجاره، گروگذاری، مالیات، مسائل مربوط به کاخ شاهی و رفت وآمد به پرسپولیس و سایر مناطق امپراطوری می شود که در آنها نام های فارسی و بابلی افراد نیز آورده شده است.
دارا با بیان اینکه در سایر محوطه های بین النهرین الواح بیشتر مربوط به مسائل مالی و اقتصادی و امور رایج مردم است گفت: در تمامی الواح به دست آمده از محوطه های مختلف هخامنشی مشاغل آن زمان نیز مانند نجاری، فلزگری، حجاری، رده های مختلف روحانیون، حسابداری، آشپزی و مهتری آورده شده است.
وی افزود: بر اساس کتیبه های الواح تخت جمشید جیره سفر کارکنان تخت جمشید به شوش، بابل و سایر مناطق امپراطوری نیز مشخص بود و حتی جیره غذای مرکب در اصطبل یا هنگام سفر در الواح آمده است.
این پژوهشگر و زبان شناس خاطرنشان کرد همچنین این کتیبه ها کمک می کنند که تقویم مورد استفاده هخامنشیان شامل نام ماه ها (به فارسی باستان و عیلامی) و سال ها را بدانیم، خدایانی که پرستش می کردند را بشناسیم و با اوزان و مقادیر و نام مکان ها و اشخاص آشنا شویم.
وی افزود: این الواح گاه ممهور می شدند که برای این کار از مهرهای استامپی و استوانه ای استفاده می شد و گاه کتیبه دارنده مهر را نیز داشتند که به انواع خط های رایج در امپراطوری هخامنشی نوشته می شدند.
وی اظهار داشت: حتی زنان درباری نیز مُهر داشتند و در امور اقتصادی شرکت می کردند که برخی از آنها را به کمک همین اثر مهرها می شناسیم.
دارا گفت: با قیاس الواح تخت جمشید با سایر الواح هخامنشی در محوطه های دیگر تنوع موضوعات و در عین حال شباهت سیستم اداری در ساتراپی های مختلف مشخص می شود و بازگشت یا به دست آمدن هر لوح قطعه ای از پازل شناسایی جزئیات تاریخ هخامنشی را روشن می سازد.
الواح هخامنشی در پی تلاش‌ها و رایزنی‌های بین‌المللی از سوی دستگاه‌های مختلف دولت تدبیر و امید، بعد از ۸۴ سال به ایران بازگشت و به موزه ملی ایران منتقل شد.
این الواح تاریخی که بخش کوچکی از آثار باقی‌مانده در موسسه شرق‌شناسی شیکاگو آمریکاست در انتهای سالن بخش ایران باستان در تالار هخامنشی موزه ملی ایران به نمایش درآمده و قرار است تا ۳۰ مهر نمایش این الواح ادامه داشته باشد.
در موضوعات گل نوشته‌های باروی تخت جمشید که به ایران تحویل داده‌شده، این‌طور عنوان‌شده‌اند؛ نامه‌ها، اسناد اداری، دست‌نوشته‌های یک کاتب، شاه و دربار، شخصیت‌های تاریخی، کارگران، کاتبان، تولید، مسافران، ایزدان پارس.
بعد از پایان نمایش الواح قرار است این آثار مهم در انبار موزه ملی که سه سال قبل استانداردسازی شده‌اند، نگهداری شوند.

منبع: ایرنا

برخی نهادهای بیرون از جزیره قشم برای این جزیره و ژئوسایت های جهانی آن دردسر ساز شده اند. بحث هایی از جمله اقتصاد دریا محور و یا توسعه مزارع پرورش میگو موجب شده تا صدور مجوز برای این منظور افزایش پیدا کند اما این مجوزها و فعالیت ها در حریم و عرصه ژئوسایت ها اتفاق خواهد افتاد  که در نهایت خطری را متوجه ژئوپارک قشم خواهد کرد.

این خطر می تواند پس از بازدید ارزیابان یونسکو از قشم و گرفتن کارت زرد و یا حتی خروج ژئوپارک جهانی قشم از فهرست ژئوپارک های جهان باشد.

در این باره علیرضا امری کاظمی مدیر ژئوپارک جهانی قشم گفت: چندی پیش سازمان منطقه آزاد قشم با سازمان جهاد کشاورزی استان هرمزگان توافق نامه ای را امضا کرد که موضوع آن استعلام هر گونه مجوز از منطقه آزاد قشم بود ولی بعد از آن توافق نامه مشاهده کردیم مجوزهایی که داده می شد بدون اطلاع و استعلام از این سازمان انجام گرفته است. حتی تعداد این مجوزها نسبت به قبل از توافق نامه بیشتر هم شد!  اکنون مجوزها بدون اطلاع ما در حریم ژئوسایت ها داده شده است برخی از این واگذاری ها فعال شده و برخی دیگر هنوز فعال نیستند.

امری کاظمی گفت: در غرب جزیره در نزدیکی ژئوسایت غارنمکدان، نزدیکی ژئوسایت دیواره قاضی و بصیرا و باسعیدو اقداماتی در جهت تغییر منظر انجام می دهند. مانند ایجاد حوضچه و ... . ولی هنوز وارد حریم یا عرصه اصلی ژئوسایت ها نشده اند. نگرانی ما این است که واگذاری های انجام شده توسعه یافته و به ژئوسایت ها سرایت کند. به عنوان مثال اکنون محدوده ای برای پرورش میگو در نظر گرفته اند که در ژئولینک، ساحل کارگه و حریم غار نمکدان است و هر گونه تغییر کاربری در محدوده آن ژئوسایت ها را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

وی افزود: این سرمایه گذاران مجوزشان را از جهاد کشاورزی استان هرمزگان گرفته اند که با فعالیت آنها عرصه و حریم امن ژئوسایت های ژئوپارک جهانی قشم به خطر می افتد. ارزیابان یونسکو قرار است در ماههای ابتدایی سال ۹۹ به قشم برای بازدید بیایند اگر با چنین پدیده هایی مواجه شوند حتما اشکال خواهند گرفت چه بسا رای به خروج آن دهند. این درحالی است که فعالیت های ما در  ژئوپارک به خوبی پیش می رود اما ممکن است این اقدامات حاشیه ای موجب شود آنها به ما اخطار یا کارت قرمز دهند.

عضو هیئت ارزیابان رسمی ژئوپارک جهانی یونسکو ادامه داد: اکنون ۱۵ مجوز از این مجوزهایی که صادر شده قطعا با ژئوسایت های قشم تداخل دارد. البته می دانیم که تعداد این مجوزها بیشتر است و اکثرا در حوزه پرورش میگو هستند. بنابراین یا باید این مجوزها باطل شود و یا بررسی مجدد انجام گیرد. ما بارها با جهاد کشاورزی استان جلسه گذاشته ایم و به توافق هم می رسیم ولی دوباره شاهد صدور مجوز هستیم! به همین دلیل از طریق مدیریت حقوق سازمان منطقه آزاد قشم مراجعه قضایی را در جریان گذاشته ایم و منتظر اقدام هستیم.

امری کاظمی درباره تبعات خروج ژئوپارک قشم از فهرست ژئوپارک های جهان گفت: یک بار ژئوپارک قشم تجربه تلخی را داشت که به دلیل مشکلات مدیریت و ... از شبکه ژئوپارک های جهان خارج شد و تبعاتی را نیز برای ما داشت ولی دوباره با تلاش های فراوان سعی کردیم آن را به جایگاه خود برگردانیم . در واقع جامعه جهانی وقتی ژئوپارکی از فهرست خارج می شود، آن کشور را به عنوان کشوری که توانایی حفظ میراث زمین شناختی خود را ندارد خواهد شناخت. ژئوپارک قشم تنها ژئوپارک در کل خاورمیانه است و اکنون ایران نیز به عنوان اولین مقصد زمین گردشگری در منطقه معرفی شده است بنابراین نباید اجازه دهیم  به راحتی این جایگاه به خطر بیفتد.

منبع: مهر

یک جهانگرد ایرانی با هدف معرفی شتر دوکوهانه ایرانی (در خطر انقراض) در جهان روز شنبه سفر خود به دور دنیا را از شهرستان مشگین‌شهر آغاز کرد.

«دکتر محمد امیری رودان» که قصد دارد این سفر سخت و مسیر طولانی را به دور دنیا طی کند روز شنبه گفت: این سفر توسط سازمان خوار و بار جهانی (فائو) و با همکاری سازمان تحقیقات امور دام کشور برنامه‌ریزی شده است.

جنگل و کویر اغلب انتخابی مسلم برای پاییزگردی هستند، درحالی‌که گاه یک شهر کوچک در شیار کوهستان، پوشیده از باغ‌های کاج و سپیدار گزینه جذاب‌تری برای سفرهای پاییزی می‌تواند باشد. شهرهایی که سوز سرمای پاییز، باعث چشم‌پوشی از سفر به آنجا شده است.

گزینه سفر به شمال در تعطیلات کوتاه و یا پایان هفته همیشه روی میز است، درحالی‌که می‌توان مقاصد شگفت‌انگیز و در دسترس‌تری که از ازدحام جمعیت مسافران در امان مانده‌ و جغرافیای دنج‌تری دارند را برای پاییزگردی انتخاب کرد.

برای سفرهای پاییزی باید مجهزتر بود و پیش از حرکت وضعیت آب و هوا را بررسی کرد. برنامه‌ریزی قبل از حرکت و آگاهی از نوع وسایل حمل و نقل برای رسیدن به مقصد منتخب و اقامتگاه‌های آن، قطعا در مقرون به صرفه شدن هزینه‌های سفر مؤثر خواهد بود.

در اینجا فهرستی از ۱۰ مقصد جذاب برای پاییزگردی پیشنهاد می‌شود که شاید کمتر برای سفر در این فصل انتخاب شود.

تبریز

برگ‌های پاییزی از سطح شهر تبریز جمع نمی‌شود. فقط همین یک دلیل شاید کافی باشد تا این شهر سرد و کوهستانی را به گزینه‌ای برای سفر در پاییز تبدیل کند.

تبریز با قدمتی بیش از ۳۵۰۰ سال که در دوره‌های مختلف تاریخی پایتخت ایران بوده و در عصر قاجار یکی از مهمترین و متجددترین شهرهای ایران شناخته می‌شد، چند سالی است به تدبیر و آگاهانه، به برق و زرق پاییز آراسته می‌شود و گذرگاه توریستی آن که «خیابان امام» نام دارد، جان می‌دهد برای قدم‌زنی در آفتاب آرام این فصل. این خیابان بلند که خط ویژه اتوبوس سریع در آن کشیده شده و دسترسی به جاذبه‌های شهر را آسان کرده به مسجد کبود، موزه عصر آهن، موزه باستان‌شناسی آذربایجان، میدان ساعت و ساختمان شهرداری سابق با معماری آلمانی، ارگ علیشاه، پیاده‌راه تربیت با سمبل‌های تاریخی و فرهنگی مردم شهر و در نهایت بازار سرپوشیده و جهانی تبریز، راه دارد.

از تبریز  حتی می‌توان راهی روستای «کندوان» شد و در دل کوه، خانه کرد و غروب سرخ پاییز را از بام آن به تماشا نشست.

رفتن به تبریز آسان است، هم جاده‌ای و هم از راه‌آهن و هم با هواپیما می‌توان به پایتخت صفویان رسید. خوبی سفر به تبریز این است که حمل و نقل عمومی مناسب و قابل دسترسی برای گردشگران دارد و در شهر برای هر سلیقه‌ای اقامتگاه وجود دارد؛ از هتل‌های شیک گرفته تا خانه‌های اجاره‌ای. هرچند در «کندوان»، «مرند» و یا «کلیبر» هم می‌توان بومگردی‌هایی به مراتب ارزان‌تر پیدا کرد.

بیرجند

پاییز در این شهر کویری به لطف کاج‌ها کمی معتدل است. بیرجند همچون تبریز رخت پاییزی نمی‌پوشد، اغلب این وقت سال دامن پیله‌دار  سبز و طلایی‌اش را زیر نور بی‌رمق آفتاب می‌گستراند و پا در شن‌زارهای گرم لوت فرو می‌برد. کاجستان بیرجند هم‌مرز با بیابان لوت یکی از گرم‌ترین نقاط زمین است. شهری که در دوره‌ی قاجارها اسم و رسم‌دارتر شد، همان موقع که نقش بارانداز ادویه را ایفا می‌کرد، ردپایی که هنوز هم در بازار سنتی بیرجند پیدا می‌شود، در حجره‌های آغشته به رنگ و عطر زعفران، عناب‌ و زرشک‌های سرخ.

شهر با آن‌که کویری است اما در دلش باغ و عمارتی با معماری ایرانی که در یونسکو ثبت شده، جای گرفته است؛ «باغ اکبریه». «شوکتیه» سومین مدرسه ایران نیز در همین شهر بنا شده است. بافت تاریخی شهر که زیر آفتاب کمرنگ پاییز، رنگ طلا می‌گیرد نیز بهانه خوبی برای پیاده‌روی و شهرگردی در گذشته‌ای است که به زحمت،   از آن اثری حفظ شده است.

بیرجند قطار ندارد اما تا مشهد یا طبس می‌توان ریلی سفر کرد و از آنجا راه زمینی را با اتوبوس یا سواری ادامه داد. آسان‌ترین راه سفر به بیرجند هم هواپیما است که البته هزینه سفر را گران‌تر می‌کند. تعداد اقامتگاه‌ها در این شهر نیز زیاد نیست اما می‌توان بومگردی مناسب در داخل شهر و روستاهای نزدیک آن پیدا کرد.

طبس

بیشتر شبیه گنج می‌ماند، شهری کویری اما سبز که با آغاز فصل سرما، عطر ریحان، بهار نارنج و نخلستان‌های آن مدهوش‌کننده می‌شود.

طبس قبلا جزو استان یزد بود اما چند سالی است به جغرافیای خراسان جنوبی پیوسته است. شهر را بیشتر با تاریخ سیاسی آن می‌شناسند؛ با ماجرای طوفان شن طبس و یا معدن زغال سنگ، درحالی‌که پدیده‌های زمین‌شناسی، آن را به منطقه‌ای شگفت‌انگیز و بکر تبدیل کرده است که گوشه‌هایی از آن مثل «کال جنی» با پدیده‌های زمین‌شناسی آمریکا مقایسه می‌شود.

خیابان اصلی شهر طبس  به نخل و نارنج مزین است و هر خانه با یک نخل زینت داده شده است. سبزیجات معطر و خشک اصلی‌ترین سوغات این شهر است که به نان‌های محلی آن نیز طعم متفاوت می‌دهد.

از طبس می‌توان به روستای تاریخی «کریت» و پس از آن «اصفهک» که پس از زلزله ۱۳۵۷، ویرانه‌های آن جاذبه گردشگری شده‌ و کمی دورتر از جاده راور به «نایبندان» سفر کرد. روستایی پلکانی که پناهگاه حیات وحش است و دشت کویر به ضمیمه باغستان و نخلستان‌های سبز آن را محصور کرده است.

برای رفتن به طبس هم می‌توان از قطار استفاده کرد، هم هواپیما و هم اتوبوس و یا وسیله نقلیه شخصی.

سیرچ

پاییز بین شهر کویری کرمان و شهداد لانه کرده است. پیش از رسیدن به دروازهای گرم‌ترین کویر ایران، آبادی سیرچ واقع شده است که از کرمان حدود ۶۰ کیلومتر فاصله دارد و از گذشته ییلاق کویرنشینان اطرافش بوده است. سیرچ نقطه تناقض در کرمان است، آبادی با انبوهی از درخت که تا گندم بریان (گرم‌ترین نقطه ایران) حدود ۵۰ کیلیومتر فاصله دارد، درحالی‌که کوه‌های اطراف آن در زمستان از برف، سفید می‌شود.

در دل سیرچ چند سرو قدمت‌دار زندگی می‌کنند. در محدوده آبادی هم چشمه آبگرم «چوشان» وجود دارد. هرچند که به سامان‌دهی بیشتری نیاز دارد و جذاب‌تر از این‌ها، آبادی زادگاه هوشنگ مرادی کرمانی داستان‌نویس کودک و نوجوان و نویسنده معاصر است.

برای رفتن به سیرچ، باید اول به کرمان رسید و از آنجا راهی شهداد شد و پیش از دیدن کلوت‌ها، در سیرچ متوقف شد. در کرمان و حتی شهداد، بومگردی‌های زیادی وجود دارد که قیمت‌های مناسبی هم دارند و می‌توان در یکی از این دو نقطه اقامت کرد.

نطنز

باغشهری تاریخی که به کویر رنگ پاشیده است، نطنز تحفه‌ای است در میان جاده قدیم کاشان ـ اصفهان که آثار تاریخی پرشمار دارد و مهم‌ترینش مسجد جامع و آتشکده است. نطنز را به بهار و کوچه باغ‌هایش می‌شناسند اما در پاییز آنقدر رنگ عوض می‌کند که سرمای کوهستان «کرکس» هم مانع دیدارش نمی‌شود.

در سر راه نطنز می‌توان به روستای سرخ ابیانه و کویر متین‌آباد هم سری زد و در ادامه در شهر نطنز در کوچه باغ‌های افوشته قدم زد و شب را در یکی از اقامتگاه‌های بومی آن ماند و تاریخ قدمت‌دار  این منطقه را از نزدیک لمس کرد.

محلات

شهر بیشتر به بهار و گل‌هایش می‌نازد اما فصل بی‌برگی، چهره‌ای دیگر از محلات به تصویر می‌کشد. چنارهای کهنسال با پس‌زمینه صخره‌ها، به پاییز این شهر اعتباری بخشیده‌اند که تا به حال کمتر به چشم آمده است. مردم بیشتر دوست دارند اردیبهشت در چشمه‌های آب معدنی این شهر که آغشته به عطر گل‌هاست، تنی بی‌آسایند اما باید سفر به این مقصد شگفت‌انگیز که در بیشتر روزهای سال هوایی پاک و مطلوب دارد را در پاییز هم تجربه کرد، شاید بیشتر به خاطر کوچه باغ‌ها و در ختان چنار کهنسالش که جامه دیگری به تن می‌کنند.

روستاهای محلات بویژه «خورهه» که آثاری بازمانده از تمدن بشری پیش از میلاد دارد، ارزش سفر به این منطقه را بیشتر می‌کند.

محلات در استان مرکزی واقع شده، از سمت شمال به قم و آشتیان، از جنوب به اصفهان و گلپایگان، از غرب به خمین و اراک و از شرق به دلیجان راه دارد. سفر به آن معمولا زمینی انجام می‌شود.

شهر به واسطه چشمه‌های آب گرم، خانه‌ها و اقامتگاه‌هایی برای اجاره دارد و امکان شب‌مانی را مهیا می‌کند.

تفرش

بازمانده‌ای از ساسانیان که نام دیرین‌اش «گبرش» بود و در طول تاریخ، نام‌اش بارها تغییر شکل داده است. شهرِ مشاهیری پروفسور «محمود حسابی»،   «عباس سحاب» ـ کارتوگراف ـ، «احمد پارسا» ـ گیاه شناس ـ و دکتر «ابولقاسم بهرامی» ـ میکروب شناس ـ، بیشتر برای سفرهای بهاره و تابستانه انتخاب می‌شود اما باغ‌ها و غارهای تفرش در پاییز مسافران را نیز فرا می‌خواند.   

تفرش، شهر تکیه‌هایی به قدمت چند صد سال و شهره به هنر آیینی «تعزیه» است. در پنج کیلومتری شهر، چشمه آب معدنی «گراو» در میانه دو دهکده «طراران» و «کبوران» می‌جوشد که به طبیعت منطقه عمق بخشیده است.

به شهر نامداران و مشاهیر از اتوبان تهران ـ ساوه و اراک ـ آشتیان می‌توان متصل شد. تعداد بومگردی‌ها یا اقامتگاه‌های این منطقه محدود است. تفرش را بدون تماشای روستاهای اطراف که هویت‌بخش اصلی آن هستند، نباید ترک کرد. در ادامه حتی می‌توان راهی تالاب «میقان» شد و به نظاره پرندگان مهاجر نشست.

قزوین

پایتخت ایران در ادوار مختلف تاریخی در پاییز آنچنان دلفریب می‌شود که نمی‌توان بر آن چشم بست. باف‌های کهن قزوین همچون دامنی زرین چنان گسترده شده‌اند که به حاشیه شهر رسیده‌اند. قطار قزوین که از تهران راهی می‌شود از میان باغستان کهن گذر می‌کند تا به گنج تاریخ برسد.

قزوین با آن‌که شهری قدمت‌دار است اما خیلی دیر در مسیر گردشگران قرار گرفت، هرچند حالا مقصدی شده برای تورهای یک روزه. عمارت‌های قجری قزوین که باغ‌ها ایرانی آن‌ها را در آغوش کشیده‌اند در پاییز دیدنی‌تر اند، رنگ آجری آن‌ها زیر نور آفتاب کم رمق پاییز، طلایی‌تر می‌شود. همان رنگی که در طبیعت ایران غالب‌تر است.

قزوین را باید در هوای مطلوب پاییز دید، از خیابان تاریخی سپه بالا کشید و با بازاری‌ها و کهنسالان شهر که در کنار مسجد جامع آفتاب می‌گیرند، درباره سرنوشت این شهر باستانی هم‌کلام شد و در میانه روز هم مهمانی کوچکی گرفت تا طعم قیمه‌نثار و باقلوای قزوینی را چشید.

بعد از قزوین می‌توان راه دریاچه «الموت» را پیش گرفت که در این فصل سال به تابلویی هزار رنگ می‌ماند و بعد هم در خانه‌های روستایی آن شبی را سپری کرد.

بلده

در دامنه البرز، پیش از رسیدن به زادگاه «نیما یوشیج»، شهری است در حاشیه رودی کم خروش با سپیدارهای سر به فلک کشیده که هنوز هم از دوره صفویه و قاجار آثاری انگشت‌شمار دارد و مردمانش بیشتر به ساکنان فصلی تبدیل شده‌اند که بهار و تابستان در هوای دلچسب «بلده» ییلاق می‌کنند.

بلده را باید در پاییز دید، آن هنگام که سپیدارهای رعنا کلاه نارنجی و سرخ به سر می‌گذارند. راه دسترسی به این بخش، از جاده هراز است که پایان هفته و در تعطیلات از سمت تهران کمی ترافیک جاده‌ای دارد.

در مسیر بلده، روستاهای متعددی وجود دارد که هر کدام اثری تاریخی و یا طبیعی برای دیدن دارند. از پل‌ها و تکیه‌های تاریخی گرفته تا روستاهایی با خانه‌های شیروانی‌دار که در دل کوهستان لانه کرده‌اند و در تجمع باغ‌ها گم شده‌اند.

در بام بلده، قلعه‌ای مخروبه مشرف به شهر وجود دارد که آن را قلعه «پولاد» یا «بلده» می‌نامند. برخی باستان‌شناسان قدمت آن را تا ۷۰۰ سال تخمین زده‌اند. از قبرستان شهر قلعه به خوبی دیده می‌شود. در قبرستان هم یک آرامگاه قدیمی وجود دارد که محلی‌ها روایت‌های مختلفی از قدمت آن تعریف می‌کنند.

اگرچه بیشتر ساکنان، زمین‌های بخش بلده و آبادی‌های آن را به واسطه نزدیکی به پایتخت، با قیمت گزاف معامله می‌کنند اما کوهستانی بودن منطقه مانع از هجوم ویلاسازی‌های لجام گسیخته شده و باغ‌ها و مزارع در حاشیه رودخانه و در دامنه کوهستان هنوز حفظ و طبیعت آن کمتر دستخوش تغییر شده است.

در بخش بلده که از آبادی‌های مختلفی تشکیل شده و دامنه آن تا یوش، زادگاه نیما یوشیج ـ پدر شعر نو ـ کشیده شده، اقامتگاه برای ماندن سخت پیدا می‌شود اما در نزدیکی روستاها می‌توان کمپ کرد و یا در بلده و یا یوش خانه‌ای ساده را برای اقامت یافت.

درود

پرآب است و تاریخی و به واسطه راه‌آهن و بزرگراه‌های شمال ـ جنوب و شرق به غرب، دسترسی به آن، بسیار آسان است. در زمان قاجار نام‌اش را از تلاقی دو رودخانه «تیره» و «ماربره» گرفته است. موقعیت جغرافیایی دورود و همجواری آن با اشترانکوه، طبیعت بی‌نظیری را در این منطقه پدید آورده که به انضمام تاریخ چند هزار ساله‌اش، آن را در فهرست مناطقی که باید دید، قرار می‌دهد.

دورود شهر تپه‌های تاریخی است و به واسطه قدمتی که داشته محل مراجعه حفاران غیرمجاز بسیاری هم بوده تا آنجا که گاه سبب خیر شده‌اند و به کشف دهکده‌هایی با بیش از هفت هزار سال قدمت، منجر شده‌اند. برخی آثار این منطقه با دوره نوسنگی و عصر مس هم‌دوره‌اند. در شهر خرم‌آباد و موزه قلعه فلک‌افلاک می‌توان به ارزش تاریخی این منطقه بیشتر پی برد.

اما آنچه دورود را شاخص‌تر از سایر مناطق استان لرستان می‌کند، طبیعت بکر آن است؛ دریاچه کریستالی «گهر» که در منطقه حفاظت شده اشترانکوه واقع شده و در حاشیه آن می‌توان کمپ کرد، از جمله جاذبه‌های طبیعی شناخته شده دورود است.

در ادامه دریاچه «گهر» و رودخانه «سفیدآب» می‌توان به دره «نی‌گا» رسید و یا به جنوب «دورود» سفر کرد و به دیدار کوه «قارون» رفت. هرچند سفر به این منطقه بیشتر در تابستان پیشنهاد شده اما رنگ پاییز، آن را دیدنی‌تر می‌کند البته که برای رفتن به این مناطق خشن و زیبا باید تجهیزات فنی همراه باشد.

هر ایستگاه راه‌آهن در منطقه دورود به آبشار، چشمه و یا کوهی ختم می‌شود. آبشار بیشه، دره اسپر، کوه پریز، تنگه و آبشار ازنادر، آبشار وقت و ساعت، آبشار گرم و تالاب ازگن از جمله جاذبه‌های منطقه دورود است که برای دیدن آن‌ها باید وقت گذاشت.

برای اقامت در این منطقه می‌توان از خانه‌های روستایی استفاده کرد. البته باید توجه داشت که تعداد بومگردی‌ها و اقامتگاه‌های رسمی در این منطقه بسیار کم است.

منبع: ایسنا

چنگال‌ عقاب‌ها به عنوان نخستین ابزاری که به عنوان جواهر و نوعی زیورآلات توسط نئاندرتال‌ها و مردمان اروپایی جنوبی در ۴۰ تا ۱۲۰ هزار سال گذشته مورد استفاده قرار گرفته، شناخته شده است. حالا محققان به شواهد جدیدی از استفاده چنگال عقاب در شبه‌جزیره «ایبری» دست یافته‌اند.

یک وکیل برجسته مدافع حقوق بشر، موزه بریتانیا را به نگهداری از بیشترین مجموعه آثار غارت‌شده و ربوده شده در جهان متهم کرد.

نمایشگاه بزرگ «گنجینه مقبره ‌توت عنخ آمون» پس از پایان نمایش موفقیت‌آمیزش در «پاریس»، این‌بار در لندن برگزار می‌شود.

قلعه تاریخی شوری در جزیره اوکیناوای ژاپن که از پنجشنبه دچار حریق شده بود، بخش بزرگی از سازه خود را از دست داد.

 اجرای محیطی «تِلِه سیتی- تهران»، به کارگردانی مینا بزرگمهر و هادی کمالی مقدم، که روایتی است از تهرانِ امروز، بعد از اجراهای خود در کشور فرانسه، از پنجشنبه ۹ آبان در یکی از محله های قدیم تهران (عودلاجان، محلۀ امامزاده یحیی) در سرای کاظمی شروع میشه. 

هدف  از اجرا در این محل، از طرفی بازی با محله و شکل دادن رابطه بین مخاطبین و ساکنین، و از طرف دیگر پویا کردن هر چه بیشتر بافت محلی برای پذیرش اتفاقات فرهنگی و هنری است. البته با دونستن این نکته که این منطقه، فرهنگی بسیار غنی داره و جزو بافت های شهری ثبت شده در میراث هم هست. امامزاده یحیی با قدیمی ترین چنار تهران به قدمت ۹۰۰ سال، حمام نواب (محل فیلمبرداری فیلم قیصر)، بازارچه قدیمی، سرای دبیرالملک، خانۀ مدرس، خانۀ پهلوان رزاز و خانۀ پدر سالار و چندین مکان با هویت دیگه هم در دل این محل پنهانن که جستجوشون توی کوچه پس کوچه ها، دست کمی از دنبال کردن نقشۀ گنج نداره.

از این رو تصمیم گرفتیم که از دوستان علاقمند به کشف گنجهای پنهان در لایه‌های این شهر، دعوت کنیم تا برای همراه شدن با این اجرا، مسیر خودشون رو از لحظۀ ورود به محل تا خود سرای کاظمی، به شکل یک سفرنامه ثبت کنن.

شما می تونین سفرخودتون رو با ثبت عکس-روایت هایی از محله، با ما و مخاطبین این اجرا به اشتراک بگذارید. 

از طریق صفحۀ اینستاگرام گروه هنری نوآر @noir.ir و با استفاده از هشتگ telecity_tehran# و #تله_سیتی_تهران

برای تهیه بلیت کلیک کنید.